Na początku XX wieku wioska Niezdara wchodziła w skład gminy Tąpkowice, podległej pod powiat będziński, który był podporządkowany Guberni Piotrkowskiej, będącej pod zaborem rosyjskim. Wydarzenia rewolucyjne lata 1905 r11; 1907 zmusiły carat do znacznych ulg na rzecz społeczeństwa polskiego. Nastąpiła częściowo zmiana programów nauczania w szkołach, pozwolono na używanie języka polskiego w urzędach. Zmiany te wraz z pewną dozą tolerancji religijnej umożliwiały rozwój stowarzyszeń.

Sprzyjający klimat polityczny wykorzystano do założenia Pożarnego Ochotniczego Strażackiego Towarzystwa. Inicjatorami i organizatorami tego przedsięwzięcia byli: ówczesny proboszcz parafii w Sączowie, ksiądz Stanisław Senko oraz rządca dworu Aleksander Wołyniec. W tym celu zebrano podpisy mieszkańców pod specjalną uchwałą gwarantującą spokój i właściwe zachowanie się członków straży pożarnej oraz wystąpiono, poprzez ówczesnego wójta, mieszkańca Niezdary, Franciszka Hetmańczyka, do Gubernatora Guberni Piotrkowskiej, z prośbą o rejestrację towarzystwa. Po długim okresie oczekiwania otrzymano pismo z dnia 25 sierpnia 1911r. zatwierdzające powstanie Pożarnego Ochotniczego Strażackiego Towarzystwa.

W dniu 18 września 1911r. zwołano pierwsze walne zebranie, na którym uchwalono, że w skład towarzystwa wchodzić będą: po jednej sekcji z Tąpkowic, Ożarowic i z Niezdary. Pierwszym prezesem wybrano księdza Stanisława Senko, naczelnikiem wybrano Aleksandra Wołyńca w skład zarządu z Niezdary wchodzili: Konstanty Zrałek r11; na stanowisku zastępcy naczelnika oraz Piotr Gubała, ówczesny sołtys wsi, jako członek zarządu. Na tym zebraniu uchwalono również składkę członkowską w wysokości dwóch rubli rocznie, płatną w czterech ratach. Drugie walne zabranie odbyło się 29 stycznia w 1912 roku. Na tym zebraniu, z polecenia władz powiatowych, z funkcji prezesa odwołano księdza S. Senko, który okazał się niepewny politycznie i niewygodny dla władz Rosji Carskiej. Nowym prezesem został wybrany Dydak Szaruga, ówczesny pisarz gminny.

Na początku swego istnienia nie posiadała żadnego sprzętu. Korzystano z pompy ręcznej o małej wydajności, wypożyczonej z Komory Celnej w Niezdarze. Stan ten trwał aż do 1923 roku, który to dzięki organizowanym zabawą tanecznym, udało się zebrać pieniądze potrzebne na zakup pompy. Kupiono pompę ręczną bez podwozia, którą obsługiwało aż 8 ludzi. Transportowano ją przy pomocy chłopskich furmanek.

Kolejne walne zebranie Pożarniczego Ochotniczego Strażackiego Towarzystwa, które odbyło się w marcu 1925 roku, dokonano reorganizacji wyłączając sekcję straży z Niezdary i Ożarowic. Po usamodzielnieniu się straży stanęli pod problemem budowy remizy i zakup potrzebnego wyposażenia. Z reorganizacji otrzymano kwotę 55zł, która była jednak zbyt małą jak na potrzeby jednostki. W 1930 roku w czasie pożaru w majątku Donesmarków w Świerklańcu, straż z Niezdary jako pierwsza przystąpiła do gaszenia płonących zabudowań.

W dowód uznania jednostka otrzymała nagrodę pieniężną. Nagroda ta oraz własne oszczędności pozwoliły na zakup nowej pompy na podwoziu przystosowanym do przewożenia, do czego używano koni. W 1942 roku na ruinach dawnego młyna wozownię oraz pomieszczenia dla jednostki bojowej. Z okazji otwarcia remizy straż pożarna w Niezdarze otrzymała pierwszą motopompę. Na przełomie 1946/1947 roku rozpoczął swoją działalność amatorski zespół teatralny, który miał swoją siedzibę w specjalnej do tego celu przystosowanej wozowni. Za pieniądze uzyskane z występów grupy teatralnej oraz organizowanych zabaw tanecznych zakupiono mundury strażacki oraz założono instalację elektryczną w remizie. W 1957 roku zainstalowano pierwszą syrenę strażacką. W tym samym roku otrzymano Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnej przyczepę dostosowaną do przewożenia motopompy. Uzupełniono także węże przeciwpożarowe oraz inny sprzęt bojowy.

W 1958 roku zakupiono i wyremontowano własnym kosztem pierwszy samochód strażacki. Jak na owe czasy byliśmy jednostką nowoczesną, posiadającą pełne wyposażenie bojowe. We wrześniu 1959 roku ówczesny zarząd OSP podjął decyzję o budowie nowej remizy. Dotacje z Państwowego Zakładu Ubezpieczeń, bardzo duże zaangażowanie członków OSP oraz ofiarność wszystkich członków Niezdary pozwoliły wybudować i oddać do użytku w 1964 roku jeden z większych obiektów w okolicy. Składał się on z dwóch garaży na samochody, spinalni oraz sali widowiskowej. Był to kolejny dobry okres działalności straży. W tym miejscu należy wymienić dwóch prezesów jednostki za kadencji których nastąpił największy rozwój straży w Niezdarze. Są to Usarek Stanisław i Horzela Bonifacy. W kolejnych latach działalności straż uzupełniała sprzęt bojowy i dbała o swoją siedzibę. Prowadziła szkolenia teoretyczne członków jednostki, co pozwoliło na fachowy udział w akcjach pożarowych oraz na liczne sukcesy w zawodach strażackich.

W marcu 1984 roku nowe pokolenie członków OSP podjęło uchwałę o modernizacji rozbudowie strażnicy oraz ufundowaniu sztandaru dla jednostki. Po raz kolejny mieszkańcy Niezdary wykazali się ogromną ofiarnością i pracowitością. Bywały dni, kiedy w pracach uczestniczyło nawet 60 osób.

Dzięki temu zaangażowaniu można było z okazji 75-lecia istnienia straży w 1986 roku oddano do użytku wyremontowaną część operacyjną, nad którą dobudowano świetlice, pomieszczenia dla Koła Gospodyń Wiejskich, izbę tradycji oraz część socjalną. Zagospodarowano teren wokół remizy. Zasypano bajoro na którym wybudowano muszlę koncertową. Jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez mieszkańców Niezdary.

W kolejnych latach, oprócz działalności operacyjno-bojowej, prowadzono prace modernizacyjne w budynku strażnicy oraz wokół niej. Zaadoptowano pomieszczenie gospodarcze na kuchnię, powiększono salę główną i część konsumpcyjną o powierzchni 90m2. Wykonano nową instalację kanalizacyjną, wyremontowano dach oraz wybudowano nowe toalety. Powyższe prace zostały wykonane w czynie społecznym z materiałów zakupionych przez urząd gminny.

1 roku przeprowadzono remont Sali głównej, który w całości został sfinansowany przez urząd gminy. W tym samym roku mieliśmy okazję odebrać odrestaurowany sztandar oraz dwa samochody- Lublin- zakupiony przez Urząd Gminy w Ożarowicach oraz Star 244- przekazano przez Komendę Rejonową Straży Państwowej w Tarnowskich Górach. W 90-letniej działalności OSP zmuszone było działać w różnych warunkach polityczno - historycznych. Poszczególne zarządy jednostki zawsze jednak potrafiły gromadzić wokół siebie ludzi wartościowych, przyciągały młodzież i nowych mieszkańców Niezdary. Jednoczyły działalność Rady Sołeckiej i różnych organizacji społecznych z czego najlepszym przykładem jest współpraca z KGW.

Sukcesy, które stały się udziałem Ochotniczej Straży Pożarnej w Niezdarze, są zasługą jej działaczy oraz, co szczególnie należy podkreślić, wszystkich mieszkańców Niezdary.